Poezi e shkruar nga Azem Shkreli.

Ata vetëm do të ç´lodhen pak dhe do të vinë
në kremte tjera, nuk janë përmendore
mendimi të ftohtë në gurë, vallë e dinë
u kishte dhembje plaga apo fitore

kur ngriheshin rishtas dhe rishtas binin
me shikimin para, kushedi se ç´panë
tek përçartë flisnin diçka me Leninin
dhe shikonin para dhe s´dinin se ranë

dhe nuk ranë sepse u kishin lulet hije
ata na i dhanë dheut të etur bukuri
të kuqe, të ngrohtë, jo qumësht shpendarie
ata paqe nënshkruan, nënshkruan liri

liri, ajër të lirë, njerëz të lirë, troje
dhe kot i thërrasim me vargje e këmbora
ata janë dheu ynë i ashtëm që rri roje
bimës sonë, moshës sonë, në çeta, batalione

Ata vetëm do të ç´lodhen pak dhe do të vinë
në kremte tjera, nuk janë përmendore
mendimi të ftohtë në gurë, vallë e dinë
u kishte dhembje plaga apo fitore.