Poezi nga Mary Elizabeth Frye

Te varri im kur të vish mos qajë, 

Nuk jam aty,

Unë gjumë nuk mbajë.

Unë jam në puhitë që fërfëllojnë, 

Jam në diamantet e fluskave të dëborës që verbojnë.

Më gjenë në shkëlqimin e artë të grurit, 

Jam në piklat e shiut të shtatorit,

Kur mengjeset i nisë me nxitim, 

Më gjenë në vrapin që këndshëm përfshinë,

Zogjtë që melodinë e cicërrojnë, 

Jam në qarqafin e yjeve që natën të mbulojnë

Te varri im vajit pse i je rrekur.

Unë nuk jam aty. 

Unë nuk kam vdekur./ KultPlus.com