U lind në varfëri, humbi nënën në moshën dymbëdhjetëvjeçare dhe u braktis nga babai. Jetimorja ku e rritën motrat murgesha i mësoi të qepte, me premtimin për “një jetë të ndershme”.

Por Gabrielle Chanel nuk kërkonte thjesht të mbijetonte, ajo donte të fluturonte.

Çdo qepje e saj ishte një betim: askush nuk do të vendoste për të. Me kapelat e para që nisi të shiste, përballej me tallje dhe dyshime: “Një grua me dyqan të vetin? Absurd.” Por Chanel e dinte që nuk ishte thjesht një tregtare ajo ishte Parisi që ata ende nuk e njihnin.

Flokët e shkurtër, fustanet pa korse, dizajnet që sfidonin rregullat të gjitha ishin deklarata lirie. Luftërat botërore i mbyllën dyqanet, por jo frymën e saj. Kur të gjithë menduan se historia e Chanel kishte marrë fund, ajo u rikthye për të treguar se kishte ende kapituj për të shkruar.

Chanel Nº 5 u bë parfumi më i famshëm në botë, por aroma e vërtetë e saj ishte sfida. “Si nuhatet guximi?” – pyeti një stilist i ri. “Si të mos dorëzohesh. Si parfum me plagë,” u përgjigj ajo.

Mesazhi që do t’i jepte asaj vajze të vogël të jetimores ishte i qartë:
“Mos e lejo baltën ku ke lindur të të ndalojë së lulëzuari. Lulet më të forta rriten mbi rrënoja.”/KultPlus.com