Oliver Sacks, një prej neurologëve më të njohur të shekullit të kaluar i cili ndërroi jetë në vitin 2015-të, në librin e tij ‘Everything in Its Place: First Loves and Last Tales’ tregon për fuqinë e kopshteve dhe natyrës tek pacientët e tij.

Sacks, i cili jetoi në Nju Jork – qytetin për të cilin tha se bëhet i durueshëm vetëm sepse ka kopshte – tregon në këtë libër sidomos mbi fuqinë e natyrës tek njerëzit me probleme neurologjike.

Sacks ka qenë edhe shkrimtar dhe studimet e tij i ka përmbledhur në disa libra.

“Si shkrimtar, mendoj se kopshtet janë tepër të rëndësishme për një process kreativ: si një fizikant, i dërgoj pacientët e mi në kopshte. Të gjithë prej neve kemi pasur rastin të shëtisim nëpër një fushë me lule, nëpër një kopësht të madh që nuk i shihet fundi, kemi shëtitur afër oqeanit dhe lumit, kemi ngjitur male dhe spontanisht jemi qetësuar, mendja jonë është qetësuar, shpirti dhe trupi kanë gjetur paqen. Rëndësia e këtyre momenteve dhe gjendjeve mendore është tejet fundamentale për shëndetin mendor individual dhe kolektiv. Në 40 vite si mjek, janë dy gjëra jo mjekësore që më duken vitale për shëndetin mendor të të sëmurëve me probleme neurologjike: muzika dhe kopshtet” shkruan Sacks në këtë përmbledhje.

“Nuk mund të them saktësisht se si natyra ndikon tek truri ynë, por tek pacientët e mi – edhe tek ata me probleme të thella neurologjike, kam parë përmirësim të hatashëm kur kemi dalë në natyrë dhe jemi futur në kopshte. Në plot raste, natyra dhe kopshtet e oborret e bukura janë më të fuqishme se çdo medikim tjetër” vazhdon Sacks.

Ai insiston se natyra zgjon diçka të thellë tek njerëzit, shkruan KultPlus.

Ai përmendë biofilinë – dashurinë për natyrën dhe qeniet e gjalla, dhe hortofilinë – dashurinë për të qëndruar në natyrë.

“Për ata që e kalojnë jetën në zyre, brenda mureve, për ata që jetojnë në qytete pa hapësira të gjelbra, efektet e natyrës në shëndet nuk janë vetëm në ndjenja por edhe në pjesën mendore, neurologjike dhe fizike” përfundon Sacks. / KultPlus.com