Në vitin 1919, u zhvillua një takim unik midis dy figurave ikonike: Charlie Chaplin dhe Helen Keller.

Chaplin, i njohur për gjenialitetin e tij komik dhe yjet e filmit pa zë, iu afrua Keller-it me një kuriozitet pothuajse fëminor. Pavarësisht se ajo ishte e shurdhër dhe e verbër, Keller zotëronte një aftësi të jashtëzakonshme për të komunikuar përmes prekjes dhe alfabetit manual.

Ndërsa Keller udhëhoqi me durim duart e Chaplin-it nëpër format dhe lëvizjet e alfabetit manual, fytyra e Chaplin-it u ndriçua me magjepsje dhe habi. Sytë e tij shprehës pasqyronin gëzimin dhe habinë e një fëmije që zbulonte diçka të re dhe magjike.

Nëpërmjet këtij ndërveprimi, Chaplin jo vetëm mësoi alfabetin manual, por gjithashtu fitoi një vlerësim të thellë për fuqinë e komunikimit dhe lidhjes njerëzore, duke kapërcyer barrierat e aftësisë së kufizuar dhe gjuhës. Ky moment, i kapur në kohë, shërben si një testament për gjuhën universale të ndjeshmërisë dhe mirëkuptimit.

Përgatiti: Albert Vataj/ KultPlus.com