Nga: Fritz Radovani

Rilindi dielli në Shkodër

Rinia Shkodrane zhgulë njëherë e përgjithmonë para Prefekturës së qytetit, një nga figurat ma të urryeme të Historisë së Popullit Shqiptar, diktatorin tiran Enver Hoxha!

Populli i Shkodres Heroike thërret me zanin e zemrës: “Poshtë Enver Hoxha!”

Mbas ditës së Ringjalljes së Fesë në Rrëmaji, pikrisht pranë Zallit të gjakosun të Kirit, ku Don Simon Jubani shpartalloi dyertë e ferrit komunist, në muret e Rozafës plakë ranë edhe njëherë rrezet e një dielli që kishte perëndue që me 29 nandor 1944… E shtërngata e asaj dite të kobshme kishte ly me Gjakun e Popullit të Shkodrës krejtë Veriun…

Male e fusha nuk dalloheshin fare se ishin të mbytuna në lumenjë të skuqun që vlonin per 47 vjet nga plumbat e tradhtarëve t’ Atdheut, vrastarë të pashpirtë e pa burrni…

Pabesia e “yllit kuq partizan” kishte rroposë përdhe edhe Kështjellat shekullore!

Drapën e çekani stalinist vazhdonte me korrë lulen e Rinisë Shqiptare… “Perandorët” e një mbretnije vrastare vazhdonin me mbulue me zallin e Adriatikut gjurmët e qytetnimit Europjan Perëndimor, të skalitun nga universitetet ma të njohuna të Demokracisë!

Ishte vrastari i pashpirtë Enver Hoxha, që për kolltukun e vet vriste me kusht: “Me dijtë vullnetin e fundit të viktimave që betonin bunkerin e robnueme nga sllavokomunistët!”

Edhe skilja Ramiz Alia ishte me pushkë e kazem krah’ e qafë, i ndjekun nga kobra e pashoqe e vendeve të helmatisuna e gjakprishuna Nexhmije Hoxha, vejusha…  

Të gjithë Shkodranët i mundonte vetem një mendim që i grryente trunin për 47 vite: “Deri kur ky surrat i këtij qen’ e bir qeni, përballë Prefektures së Shkodrës ?!”…

Atë ditë Dhjetori gurt’ e Rozafës shkëlqenin ma fort se kurrë!

Rinia Shkodrane po realizonte andrren e sa e sa viktimave të Gjenocidit të tiranit Enver Hoxha, e ndër të fundit ishin Djelmët e Vajzat që pak ditë përpara kishin la me Gjakun e Tyne Rinor, piramidat kufitare të Shqipnisë cungueme nga “Europa plakë”.

I madh e i vogël nuk ngopej kur shihte një djalë të rij “mbi kokën e Enverit…”

Askush nga “ata” poet… që e vajtuen me 11 Prill 1985, nuk u frymzue nga Rinia ynë!!…

Sesi mu kujtue Poeti Don Ndre Mjedja:

“Oh, zbrit ndër ne, mbretnore

Shqipe, edhe ‘j herë, si zbrite

  Kur përmbi ball, madhnore

   Të Madhit Kastriot’ i shndrite,

   Të binden barbart e ri

   Për Djelm qi ke Shqipni” /KultPlus.com