Poezi nga Ag Apolloni

Mbi kurriz të rrugëve ne dy kalojmë
Fjalët sikur gjethet na bien mbi kokë
Pezmin si buzën me dhambë e kafshojmë
Godas me inat ni gur që fle mbi tokë

Për me i mbyll veshët s’kemi asni prokë
Zvarritemi pak nga pak hullijve t’marrëzisë
Dashnisë tullace zunë me i dalë flokë
E kokën po ia hanë morrat e mërzisë

Somnambuj t’përjetshëm ecim natën vonë
Në karrocë fjalësh hypim edhe flemë
Ndamja me lot në sy neve na përqafon
Dashnia natanë rruge na shan e na nem

E askush nuk na zgjon askush nuk na zgjon