Poezi nga Merita Berdica.

Qyteti

strukë gjoksin bulë dimrit. 

Kapoten borë

ka ditë që e ka zdeshë. 

Ndoshta iu mërzit. 

Ndoshta m’ia shpërvjelë

mangët këmishës shi mbi gjeth. 

Ndoshta, apostafat, 

edhe për çadren e kuqe. 

Sa e sa herë i ngjan puthjes, 

por askush se paditë, 

sepse e dëshirojnë tanë, 

anise hala asht turp. 

Po ku pyet, qyteti…

Të rinjtë e sodit janë altruista. 

Shiu shamaton vedin ndër krane. 

Mezi shtrinë shtatin 

në shumë çatia harrakate, 

ku dy mica gjithmonë, 

dashurohen me shikimin e parë. 

Rreziket kranet shnjallë, 

bubrrojnë kujtime petullash. 

Bile fëmijet ju përtypin qukat, 

qoftë për at’herë, 

koha e nan’babes me degërmi. 

Çdo shtunë, 

ajo pi kafen tek lokali, 

ku mbi krye ka një apartament. 

Mesiguri i zoti asht i shtrenjtë, përderisa s’ka zhgulë

hala atllasin e bardhë, qera. 

Numri i celularit 

i duket si  tatuazh hebre. 

Për këtë zhvilloi projektin; 

“Dashuria në kohen e koleres!”. 

Nxënësit e pagëzuen, Krenari. 

Kalimtarët s’ia çikun shpirtin qytetit

Kanë frigë blinin se fort xhelozohet 

dhe rrëfen murlanit 

andrren e netëve të gjata.  

Vetëm pak gurët lëmut pjaces shpradhojnë; 

“Prit se femrat, ato të bukurat krejt,

e ores 9:00 s’kanë dal hala!”

Të squtat nadje ju çvirgjerohet 

zgjimi nga era e kafes, 

tamam si aromë Grue. 

T’i shpon hundet, 

e cila lén mbi tavolinë pa takatuke parfumin, si bakshish. 

Heee burrave, 

s’ju vjen përshtat kjo gjá, 

mbyten në një filxhan ujë, 

derisa “RR”-ja e madhe 

përzhitë buzën. 

Këmbanat e minaret 

hajnë darkë me zotin, 

ndërsa Galanja, 

ritual personazhi i këtij qyteti, 

arnon me copa bordurash lëmoshen. 

Edhe qenjtë

ia kanë mësue ecjen përmendësh. 

I vetmi  që din me e pá 

në dritë të synit 

asht dramaturgu diell.  

Ia aktron dhimbjet një e nga një. 

Ia jep nxehtin falas

midis skenës. 

Ndësa tjerët, 

aaa tjerët, 

zgërdhihen tek durt, 

me gëzof e dhëmbë florini. 

Qytetit kot’ zemrekun orë

shumë heret, pa lind hana mirë. 

I ka kalue mosha, thonë. 

Mbi 50-tat s’ia fal vedit 

me kërcye deri naten vonë; 

“Tango, Profumo di Donna!”