Nga Almin Kaplan
Shqipëroi: Argëzon Sulejmani

Asnjëherë s’kam qenë në Srebrenicë
Dhe asnjëherë nuk kam për të qenë

Atje janë retë e rënda
Atje janë retë e rënda

Atje gjuha trashet nga
Germat qe shqiptojnë Srebrenicë

A, hëna nuk është argjendi
Veç hekuri, e ndryshkur

Këmbët të ënjten
Dhe dhëmbin – thonë

Në plagë kthehet trupi
Dhe djajtë e kriposin

A, sytë dhëmbin, dhëmbin – nga bardhësia
Nga ndryshku, nga kripa, nga gërryerja e vetes

Secila lule është jotja, secila fije bari –
në tubë thyen këmbët

Dhe reja me atë trishtim tundet
Si preja para therjes

Para namazi ajri këlthet
E duart kërcasin

Dhe dhëmbët, thonë, biejnë vetvetiu
Me tregu rrugën deri në shtëpi

Të mos humbesh në dendësinë e drynave të thyer
Se thonë, si thnegël je, atje, në Srebrenicë

Si pijanec – ecë dhe prekë shenja
Të cilat assesi të shënjojnë

Fytyrën e Perëndisë
E ta pyesin

Se a ka fytyrë
Për zogjtë mbi Srebrenicë.

Almin Kaplan (1985) është poet dhe prozator boshnjak. Është vlerësuar me çmime të shumta kombëtare dhe ndërkombëtare për stilin dhe risitë. Është përkthyer dhe prezantuar në disa gjuhë të huaja. / KultPlus.com