Serafina Lajçi

(Me po t’njëjtin mall, sot, si çdo mot) 

N’kujtesën time t’brishtë

ti ende e ke shikimin e thellë

e sytë t’ngjyrosur n’kaltërsinë e qiellit

Ende je Beni ecën vetë

kur imagjinata jeme

zinte yjet e ti m’diftoje 

se unë isha zana e malit

e bjeshkës…tande

Ende kur dehem nga aromë e Rugovës

e filloj vrapoj si ortek i rr’qethun

tu e ndje botën n’duar t’mija

Diçka m’thotë që aty 

Ti tash

Je fryma, paqja e qetësia

(Në shenjë kujtimi për njëzetvjetorin e rënies heroike të dëshmorit, Besnik Lajçi)