Poezi nga Fahredin Shehu.

Thyej vegimin me rrezen e artë
Si shkëmb shkretëtire rërëzohet
Ditë e rëndë dhe e zjarrtë
Ndërton veten kur degëzohet

Në mrekullinë e huaj lëviznim
Në imagjinatën time amshim
Qielli ky i dashuri im
E ka diellin që shkreptinë

Hap kupën ta zë lëngun
Ta deh shpirtin e t’u shmangem
Kolonisë krijesash për kurban
Sepse jam ai që do të shoh mëtanë

Ku lind fëmija si engjëll
Dhe njeriu si pjell e tij
Ku lind dëshira si dashuri
Dhe DASHURIA si mrekulli.