Poezi nga Hasan Dajaku.

Nata qiellin kishte qëndisur
Me yj shkëndijë.
Qiejve të viteve vetëtin
Kujtimet si yj.

Në yjët e kujtimeve
Si hark i kuq
Vetëtin kujtimi i shqipeve
Dhe qiellin skuq.

I kuq qielli i kujtimit,
Kuq si tokë.
Gjithë këtë kuqëlim kish marrë
Në gjak heronjsh.

Dh, tek ngrisnin dollinë,
Gjyshërit e heshtur,
Plagët e tyre mu si diej
N’gjoks u kanë mbetur.

Dhe ja, po hyjnë në valle
Radhë e radhë:
Gjyshërit e Lidhjes Shqiptare
Vrullin zjarr!

“Gjyshërit e Kosovës” – Hasan Dajaku