Poezi nga Dritëro Agolli

Përse një shkëmb i ashpër dhe i rrudhur,

Që deti e godet, si dash, me valë,

Më duket aq i bukur,

Ku ndodhet bukuria vallë?

Më shembëllen me bustin e njeriut,

Në rrudhat sikur fshihet dhembja e botës,

Gjëmon në rrudhat breshri dhe veriu 

Dhe moti shira derdh dhe i fryn shqotës,

Po shkëmbi rri fisnik si një bari me gunë

I zhytyr për shelegë në mendime, 

Që vijnë me këmborë e blegërime.

1971/KultPlus.com