Poezi nga Plator Gashi

E vetmja gjë e pastër për gjuhën,
le të jetë qëllimi i fjalës.

I vetmi barbarizëm që duhet hequr,
le të jetë fjala e vrazhdë ndaj tjetrit.

E vetmja vjetërsi për t’u krenuar,
le të jetë ajo e përshëndetjes së parë
që na bëri miq.

I vetmi rrezik që duhet luftuar,
le të jetë zemra e ngurtë.

E vetmja kockë që duhet thyer
me gjuhën që kockë s’ka,
le të jetë heshtja mes nesh
le të jetë largësia që veç zarfet përshkojnë;
le të jetë ngurrimi;
le të jetë ajo rrashtë plot çmendimesh të kalbura,
që me pak ujë
do të mugullonte, pa çare./KultPlus.com