Poezi e shkruar nga Ali Podrimja.

Duke u marrë me Gjuhën e Qenit
gjithnjë e më pak ndiej
praninë e Njeriut

Për dhëmbin e verdhë
e syrin e verbër
as sharjet

Kriposini trupat
për një kohë më të mirë
gjuhë e Qenit iu zgjon
edhe n’ëndërr

Të jetosh
nuk po mjaftuaka
vetëm të marrësh frymë