Poezi nga Betim Muço

Kafenetë janë mbushur
Me intelektualë
Me shallet e gjatë
Hedhur mbi pardesytë e bardha,
Që diskutojnë mbi konceptin
E intelektualit.

Fjalë pafund mbi avujt
E kafeve,
Quo vadis moj botë,
Quo vadis Shqipëri?
Ata që kanë para
E heqin pas kulturën si një kone
Ata qe s’kanë thonë:
Ne jemi skllevërit e saj.

Shtjellat e bisedave bredhin kontinentet
Dhe si avionë letre
Vinë e bien të lodhur
Në thashethemet e zakonshme.
Tirana qan
Nëpër shiun e këngës së Fitnete Tudës
Shi që do të shpikej
Edhe po të mos ekzistonte.