Poezi nga Entela Kasi

Shpesh herë
Bessa
Hannah
Rachele
Na lëndojnë
Ata
Që
U kemi dhënë
Gjithçka
Ata që nga pa dija
Kapërcejnë
Kufirin e ndaluar
Ja
Jemi
Polen lulesh në ajër
Në duart e atyre
Gjurmë bojë flutrash – si flutur maji
Lartësia është tej
Aty ku kurorë mali prek qiellin
Pastaj
Ja jemi
Boshte që priten në kohë të tashme
Të përhershme
Me rrënjët nën tokë
E kokën lart
Jemi krahë që vallëzojmë me erën
Siç jemi balerina
Me këmbët përgjakur
Ndërsa rrotullohet skena
Siç jemi
Në një pistë akulli
Kur kërcejnë vetëm gra të bukura
Që nuk i rrëzon asgjë!
Një muzikë klas e botës
Apo tingull i heshtjes…
Ja sa herë kaloj përmes errësirës në dritë
Shoh
Me tjatër sy
Me atë të zemrës
Sepse zemra e ka një sy!
Pastaj
Falim
Pastaj heshtim
Pastaj biem
E prap ngrihemi lart
Sepse të dish të ngrihesh
Është
Kuptimi
Siç
Është
Të
Jesh njeri!

4 maj 2025/ KultPlus.com