Poezi nga Xhevdet Bajraj

 

Hiç nuk ma mbush mendjen

që një natë dimri duke u kthyer

në shtëpi

asnjëherë s’kemi ecur nëpër borë

me dorën tënde në xhepin tim

që nuk mbaje në kokë një kësulë

 të kuqe

 dhe çizmet poashtu të kuqe

 i kishe

 Nuk ka kurrfarë mundësie

që të mos jemi puthur

të mos i kemi ngrohur buzët

e njëri tjetrit me avujt e shpirtit

 Nuk ka as edhe pak mundësi

që nuk e kemi gjetur një vend

te ngrohtë

një qiri një shishe verë të kuqe

 e të mos kem bërë dashuri

 Apo po i bie se më paska marrë malli

për ato që i paskam parë në ëndërr

dikur moti

Unë jam ujk por s`më ha palla

 nëse qengji ma turbullon rakinë e rrushit

dhe që më ikin ditët

 duke e pritur kësulëkuqen

në mes të rrugës së verbër të jetës