Poezi nga Sibel Halimi

Lamtumirë e djeshmja ime

N`kohë lindin e vdesin

të gjitha kuptimet

e largësitë asnjëherë pran

nuk janë

Njerëz me fatin e tyre ndër sqetull

ia mësyjnë diku

se vendi vend si zë

Gjithmonë është një datë

që ndanë t`kaluarën

e nesërmja e varur në cilindër dere

Një fund vit

një dolli

një krismë e psherëtimë për të moçmen

emra që mbeten të lirë

si dritëza që stolisin drunjtë t`harruar

Nëse ndonjëherë

ki me dashtë me takua veten

rri në pritje të akrepave një mbi një

dritares pranë mos iu shkoq

aty do të jesh ti

Gëzuar Viti im i ri!

Lamtumirë e djeshmja ime!/ KultPlus.com