Poezi nga Aleksander Pushkin.

Dje, për një kupëz me verë
Me një husar qëndrova
I heshtur dhe me shpirtin vrer
Në rrugë larg vështrova.

“Përse në rrugë-ai më thotë,-
Shikon e nuk bën zë?
Ti s’ke përcjellë gjerë më sot
Ndonjë njeri në të.”

E ula kokën i nemitur
Me duf i pëshpërita
“Husar, e shtrenjta më ka ikur”
Se thelli psherëtita.

Në kupëzë një pikë lot
Prej syrit seç më ra
“Për vajza qan ti foshnjë kot?
Mblidh veten”-trimi tha.

“Husar, ti brengë s’pe në jetë
Nga unë pra mësoje:
Mjafton një pikë lot medet
Që kupën ta helmojë.”