Poezi e shkruar nga Albana Muja. Poezia është në mesin e dhjetë poezive më të mira të konkursit ‘Poezi për Paqe’ organizuar nga KultPlus dhe UNWomen.

Po ma vran shpirtin, si atë natë,
ku terri e kishte përtheku botën tem t’vogël!
…atë natë ku dritë nuk pash,

as në shtëpinë e plakut të lagjes, që jetonte fillikat!
Zgjati nata e asaj nate një jetë,
rënkimet dhe çjerrjet e shkarravitjet e çikës,

 nuk kam mi harru deri kur dheu t’mbjen mbi sy,

…e ti shihje i ftohtë, akull, nga ana tjetër!

Pas torturës, dhimbjes së thikës që ja njoha tehun

 dhe shijen e gjakut të përzier me lot që ma fale me dy duar!!!
…e kërkoje “paqen”, i këndoje paqes me ironi!!!
Çika ma dha flakareshin e fundit,

Nanë, paqe po kërkon!!!
Jo, i thash!
Po nanë, paqe, po t’lutet me e fal!
Eh, rënkova.
Nanë, paqe po du, ti ma m’sove!!!
Kokëulur, e me bisht të synit e vidhja buzëqeshjen e hienës!
Nanë, paqe du!
… e ligë, me gjysmëza ia ktheva,
k’tu jam, po t’ruaj ty…!