Poezi e shkruar nga Aleksander Pushkin.

Ne kemi kohë që nuk flasim,
Por s’jemi ndarë përgjithmonë.
Ne që të dy kërkojmë çastin,
Që të harrojmë zënkën tonë.

Ky zemërim prej fëmije,
Nuk më le një çast të qetë.
Nga malli i madh i dashurisë,
Ti lozonjare më vjen vetë.

Kur zemërohesh ti me mua,
Edhe më shume unë të dua.
Se dhe më tepër nga shikimi,
Te paska hije zemërimi.