Poezi nga Charles Bukowski

Nëpërmjet shpirtit

Ai e kalon shpirtin

si një thikë

dhe unë i sondoj peisazhet

herë i zymtë, herë i vrerosur

ku korbecë të zinj katran

krrokin kaq me zë të lartë

sa të gërvishtin muret e zemrës.

Kalon nëpër kopshte të këndshme

zbukuruar me margarita të bardha

dhe ngrohur nga një diell i vakët pranverë.

Por kur linfa e saj

Arrin kulmin shpërthen

gjethja njolloset.

Tampon i vetëm për të tillë plagë…/KultPlus.com