Poezi nga Sali Bashota

Kjo botë e ka nishanin e vet
Të njomur me tamblin e syrit
Të larë me ujin e pavdekshëm
Të tharë me gjethet e luleve
Ky është nishani i fatit thonë
Kur e këpusin nga dega e trupit
Secili sipas pulsit të vet
Me pa si zgjohen ndjenjat
Duke hyrë në rrethinat e shpirtit
Loja e gishtërinjve si ndizet në vetvete
Ky është nishani i fatit thonë
Kur e kapin me dorë si zogun e lagur
Deri sa të zgjohet thellësia e prekjes
Kur e shtrëngojnë me tehun e sythit
Që të bëhet më i bukur se dhembja ime
Kjo botë e ka nishanin e vet
Me pa durimin si dridhet nga fundosja./KultPlus.com