Poezi nga Nerimane Kamberi

Requiem për paqen

Kur nata binte mbi Luginë,
nana merrte birin tonë,
katër vjet ende s’i kishte,
“Eja, në darsëm po shkojmë”,
darsëm të heshtun, pa daulle e pa valle,
në bodrumin e kushërinjve,
zhurmë bënin vetëm bombardimet
mbi Kosovë.
Lufta te dera e shpisë kishte mbërri,
ne, ata, të gjithë, kishim ikur nga kufiri në kufi.
Sot, nana nuk rron më,
Bindi u rrit, u bë burrë, në Paris u feju.
Një djalë i vogël fshihet sonte diku,
në një bodrum të Kievit
toka dridhet, edhe ai dridhet, në prehrin e gjyshës.
Fotot e agjencive, të njëjtat sikur para njëzet e tri vjet,
Refugjatë, kolona, zjarr e gjak në kryeqytet.
Darsmat plot trishtim nuk ndalen, luftat nuk ndalen,
se të çmendurit nuk ndalen. / KultPlus.com