Liridon Mulaj.

Lamtumirë 
Nga ky vend që nuk më deshi kurrë 
E as unë nuk është se e desha 
Erdha fëmijë po iki burrë 
Pallto trishtimi në trup vesha 
Po iki!
Nga njerëzit që kurrë nuk më kuptuan 
E as unë nuk është se i kuptova
Që pak më dhanë e shumë kërkuan
Që sa herë më zhgënjyen , prapë i besova
Nga rrugët e gjera me pluhur 
Nga ndërtesat e vjetra , plot shëmti 
Nga lypsarët në të ftohtë strukur 
Nga zagarët që kemi përmbi 
Nga hienat kryelartë plot inat 
Nga servilë të poshtër pa dinjitet 
Largë nga ju do më gjej kjo natë 
Po iki nga ti or mik
Që si unë askush nuk të deshi
E di do më thuash “po deshe ik”
E unë po u them mir’mbetshi
Nga ti që të qesh në fytyrë , nga pas të vret 
Mirëmbetsh o vend , që biri yt nuk u bëra kurrë
Shtrenjtë të pagova , më shite lirë 
Unë fëmija i përjetshëm ,që s’u bë burrë 
Sonte po iki , lamtumirë! / KultPlus.com