Poezi nga Sibel Halimi

Po vdes e vetmuar qyteti im

Nëse sot vdekja e ka emrin
fund
fytyra ime dheut do t’i jap buqetë me lule

Nëse sot vdekja ime
ngjitet lartë
qiellit do t’i shtohen yjet

Nëse vdekja ime sot vdes
këmbët e mia
do të ngjiten n`shkallët
e teatrit të braktisur

Nëse sot jeta e ka kuptimin e saj
në dërrasat talias do të jemi bashkë
Unë do të dua
E ti do të mbetesh gjallë
Përjetësisht, qyteti im

Lamtumirë!

P/S Për qytetin e zbrazur dhe vdekjen e fytyrës së rritës sonë
Fotoja e marrë nga faqja e Ministres së Kulturës Vlora Dumoshi. / KultPlus.com