Poezi nga Sibel Halimi

M` rujte për pleqninë tane
Kur dora ka me tu dridhë
Unë zemrën aty me ta vnu
Me t`thanë rrno
Se kjo zemër hala rreh për ty

M`rujte për pleqninë tane
Që rrugëve të akullta
Me t`majtë fort për krahu
Mos me u rrëzu
Se thonë plaku kur bje njiherë
S`qohet ma

M`rujte për pleqninë tane
Kur nipa e mbesa të gumëzhijnë
Ti më ngrehë zvarrë
Tue më thanë, hajde se ment na dulën

M`rujte për pleqninë tane
Me ta kujtu rininë
E me m`gjyku kur unë najherë kam ikë
Prej përditshmërisë tue kërku nji troh ndryshim

M`rujte për pleqninë tane
Për me vallëzue lirinë e fmijëve tanë
E me i përcjellë n`jetën e tyne
M`rujte për pleqninë tande
Me m`thanë se pa mu
Ti s’je kjo qe je

M`rujte për pleqninë tane
Për me e luftu dekën
Me m`diftu tensionin e naltë
Dhe t`rrahunat e shpejta të pulsit

M`rujte për pleqninë tande
Me ma përsëritë se ky varg s’ka kuptim
Se kjo pjese ka probleme sintaksore dhe ka konfuzitet
M`rujte për pleqninë tane
Me e arkivu të tashmen
Bashkë me të rininë

M`rujte për pleqninë tane
Me mi fshi lotët
Kur unë sërish ka me ikë
E ti njësoj ki me m`thanë: qu loqke
Ecim pak e t`kalon

M`rujte për pleqninë tane
Me m`thanë se unë s`plakna kurrë
E bukur e re tanaherë jam
Rrudhat e ballit palë, veç stoli

M`rujte për pleqninë tane
Me ju gëzu lirisë tem
Me m`lanë mu kanë unë
E kësaj me ju gëzu si fëmijë
M`rujte për pleqninë tane
Siç t`rujta unë!
`2017