Bardhyl Londo

Mbi lagjen periferike të Laprakës,
mbi katdralen protestante natën vonë,
pikat e para të shiut trokitën,
gjysma ujë, gjysma depresion.

Mbi gratacielat e qendrës
mbi minaren belhollë që trishtueshëm heshton,
nata e errër u ndeh e pushtetshmegjysma makth,
gjysma depresion.

Mbi bulevardin e madh,
mbi statujat dridhur nga ankthi,
mbi kryqëzime rrugesh si një papijon,
shiu troket – shkop i rëgjuar plakugjysma vdekje,
gjysma depresion.

Mbi katedralen ortodokse,
mbi katedralen katolike,
E premtja e Zezë edhe më zezonë,
shiu zbret si një antikrisht i zi sterrëgjysma djallezi,
gjysma depresion.

Selitë diplomatike heshtin
nën shiun zëçjerrë si një gramafon,
vetëm në të rrallë ndonjë e – mail enigmë
eterin çan nëpër depresion.

Aeroport memec si teatër absurdnuk ulet,
nuk ngrihet asnjë avion,
vetem një tufë korbash si në filmat e Hiçkokut
mbi pistë çukasin depresion.

Teatri i Operes stonon nga një kollë e thatë,
shkallë stadiumesh pa britma, pa pasion,
mbi galerinë e artit shi vetmie bie,
gjysma përçartje, gjysma depresion.

Drogaxhinj të papunë, prostituta që shfryjnë,
pa një ftesë orgjie pa një telefon,
qiellit enden ca lakuriqë nate,
gjysma enigmë, gjysma depresion.

Balli i kryeqytetit digjet furrë,
trupi dridhet nga ethet deri natën vonë,
larg, në periferi, dy varrezat civile
qielli i lag pa mëshirë me depresion./ KultPlus.com