Poezi nga Robert Frost

Përkthyer nga Rrona Jaka

Dy rrugë ndaheshin në një pyll të verdh

Dhe më falni, por s’mund të kaloj nëpër të dyjat

Si udhëtar i vetmuar, qëndroja syqepur përballë tyre

Ia ngula sytë njërës, sa mund t’më zinte syri

Derisa u fsheh nën pemët kacavjerrëse

Pastaj pashë tjetrën, po aq të drejt

Për hapi m’u duk pak më e mirë

Sepse ishte e gjelbëruar dhe e shkelur më shumë

Edhe pse për kalimin atje

M’kishin thënë të njëjtat gjëra

Pastaj pashë tjetrën, po aq të drejt

Për hapi m’u duk pak më e mirë

Sepse ishte e gjelbëruar dhe e shkelur më shumë

Edhe pse për kalimin atje

M’kishin thënë të njëjtat gjëra

Do ta tregoj historinë me shumë dëshpërim

Diku kohëve e kohëve kështu

Dy rrugë të ndryshme në pyll, e unë,

Unë zgjodha atë më pak të kaluar

Dhe kjo ka bërë ndryshime të mëdha

Poeti amerikan Robert Frost, njihet për lojën psikologjike që bënë në poezitë e veta, gjithmonë duke luajtur me sensin e zgjedhjes dhe të dyshimit mbi vendimet e marra.

Kjo poezi luan me kontekstin e dyshimit dhe të panikut duke e elaburuar gjithçka brenda alegorisë së zgjedhjes së dy rrugëve të ndryshme. Rruga që s’zgjedhej Dy rrugë ndaheshin në një pyll të verdh Dhe më falni, por s’mund të kaloj nëpër të dyjat Si udhëtar i vetmuar, qëndroja syqepur përballë tyre Ia ngula sytë njërës, sa mund t’më zinte syri Derisa u fsheh nën pemët kacavjerrëse./ KultPlus.com