Poezi nga Anton Santori

S’mund të t’urrej

(Vjershëza e 12)

S’mund të t’urrej andaj tash po të lë, 

dhe mbanë detit thellë andej po shkoj. 
Natë edhe ditë, kur eci e flë, 

sikur jam afër, dhe kur larg qëndroj; 

në punë i kredhur, dhe kur s’bëj asgjë, 

n’anije vjelaçjerrë kur lundroj, 

fytyrën ta kam pranë gjithënjë:

je jeta ime andaj çdo ankth duroj./KultPlus.com