Poezi nga Anton Santori

S’mund të t’urrej

(Vjershëza e 12)

S’mund të t’urrej andaj tash po të lë,

dhe mbanë detit thellë andej po shkoj.

Natë edhe ditë, kur eci e flë,

sikur jam afër, dhe kur larg qëndroj;

në punë i kredhur, dhe kur s’bëj asgjë,

n’anije vjelaçjerrë kur lundroj,

fytyrën ta kam pranë gjithënjë:

je jeta ime andaj çdo ankth duroj./KultPlus.com