Poezi nga Nurie Emrullai

T’kam ble një ëndërr

në pazarin e Esmës.

Ma dha lirë

e m’premtoj se

Është e bukur.

Në pazarin e vjetërsinave,

mes krevatve t’braktisur

Prej lëkure tvërtetë,

Karrigeve pa tavolina

dhe ca byzylykë t’këputur,

Që mbajnë erën e dikujt që se njohim.

Mes atyre gjërash

Gjeta këtë ëndërr t’harruar.

Esma ma premtoj se:

Ajo qenka e pa ëndërruar më parë.

Pastaj si të thuash,

Pas një pazari të gjatë…

Ajo ma shiti aq lirë, sa ma fali!

Tani merre

Sepse unë s’di ç’ti bëj.

S’do të mbahet në duart e mia.

Më ka ngrënë shpirtin gjatë gjithë rrugës.

Duket, vendet e braktisura nuk i do.

Merre, tani është e jotja!

Provoje a të nxen?/ KultPlus.com