Poezi nga Naime Beqiraj

Ai âsht krahu i hapun
E zemra e hapun
Pamendja, e dhanmja
Me pranu tjetër
Prej qetsis’ s’vrame

Valentin i Shejt’ âsht kur zgiedh gzim
Krimi kur bâhet parafjalë
Ta tërhjek dritën mrapsht
E vdek zemrën gjysa gjysa

E mban t’papeng t’thanmen
E panistume
Ajo e shqiptumja
Që e dini veç ju t’dy
Pa e ndi as buza

Fryma âsht, ajrin e egër
Me ta prê
Mos me u thâ ftyra
Mandej t’ftoftës shpirtit
E maskës që s’mbron

Ậshti i fortë âsht, lkura
Majat e gishtave
Që bâjnë mija udhë
E kthehen mbrapsht
Me lan vend për krah tjetër

Valentin i Shejt’ je edhe ti
Kur e kupton pafundsisht
Që me luftu ki
Me i fitu t’gjitha humbjet

Ai âsht skena e madhe
E ushqyme me sende t’vogla
Fal me shembje t’rânda
Motmotet me aj’r psher’timash

Janë zbardhjet e t’dillit
Net e panjoftuna
Hjekja e tutës me ec mbi akull
Kcimet prej s’nalti n’terr

Me mâ t’bukurën gjuhë
Ai âsht ajo, ngrit’ pa u majt
Me e marr durimin për veshi
Me u zhyt e me u përly
Nis para hijes s’vet

Ajo âsht ai
Me mbrri para zemrës, njejt si koha
S’âsht miku yt ma i mirë
Por mâ shumë
Zâni që t’vjen kur s’e thrret
Dhurata që s’e pret

E pakuptueshmja e âmbël
Kuptimi që t’deh
Tuj u kalamend
Me u shfaq pijetar
Ni dorë hutimi
Fantastiku e shkujdesi

Edhe përngjamje, si di vet
Kur koha ka me ju bâ bineq
I veshni ndëgjimet e njeni tjetrit
Si k’mishat, jastekt’

Valentin i Shejt’ âsht puthja
E vjedhun n’shi
Ni dorë vaj e ni jetë psallm
Parajsa për me kundërshtu
E falja pa asni ngjyrë, kusht

Valentin i Shejt’ âsht
Buza e përvajshme
E liria e synit n’ecje
Prap si ngushllim
Me i dhanë leje
Me shku / KultPlus.com