Liridon Mulaj

Unë çdo ditë vdes nga pak.
Në malle zemrash të thyera.
Në arkivole pa kapak,
i pa shpirt sa herë unë hyra.

Çdo ditë të Zotit humbas dinjitet.
Këmbët më shpien në mungesë
E siç një lumë në det humbet.
Trupi im pa lindur, vdes.

Ankthi shok, më vret çdo ditë.
Dy-tre herë brënda një ore.
Një demon që më zë pritë.
Bashkë me engjejt dorê për dore.

Siç mëngjesi më pret me gjëmë.
Sot në të gdhirë nuk ndjeva më.
E mu kujtua, unë që mbremë.
Kisha vdekur, s’dija gjë./KultPlus.com