Poezi nga Nerimane Kamberi

Kur u nisa prej katundit,
e u kyça në autostradë,
e putha vathin tënd që e mbaj në qafë,
nanë,
që të më ruash kur voziti si e çmendur
rrugës për Prishtinë.
E puthi vothin sikur dikush që e puth kryqin, dorën e Fatmës,
syrin kundër msyshit, shkronjën e parë të fëmisë.
E kur Armendi thotë : Të këndojmë bashkë refrenin të këngës
“edhe njëherë”, për ata që nuk i kemi më,
kamera nxë një çift të ri, sa Marini, nipi jot,
jo tu u puth, por tu kajt,
Edhe njëherë, veç edhe njëhere,…
E nata e magjishme mbaron, emocioneplot,
shikoj qiellin plot yje të kryeqytetit,
yjet që shndërrisin si vothi jot i arit në qafën time./ KultPlus.com