Poezi nga Herman Çuka

Paradiso

fshesarët e mbrëmjeve
kush e di sa herë
i kanë hedhur pahun e natës
syve bosh t’vdekjes,
që vjen vërdallë të thithë
ndonjë shpirt ndër ata
që flenë mbi kartona
dhe ëndërrojnë parajsën

këto gjëra mi pat treguar shitësi
nga Zanzibari i temjanëve aromatikë dhe elefantëve
të bardhë bëre prej kocke,
që nga koh’ e kolonizatorëve të vjetër….ai i sheh
dhe shpirtrat dhe vdekjen,
i ka parë në sy që fëmijë
kur lufta ia jepte falas….

kur bleva diçka për herë
të parë, pyetur nga kisha ardhur,
më thotë: ne të dy kemi gjëra të përbashkëta….

imagjinatën e lirisë brënda
barkut të një atdheu të ngrënë,
shushurimën
e ujit t’ëmbël, mallin e uritur për aromën e bukës,
nga duart e nënës…

sonte mbi rrugë
ka një shkëlqim ngrice
dhe një klithmë urgjence,
që ha dhe muzikën e bluzit
dhe fshesarët e qytetit,
vetëm malli ndrin mbi të,
me ca sy të bukur mahnitës
si të shitësit sikur të kishte
parë; parajsën e nënën… / KultPlus.com