Vetën e vrasim përditë
në tavolina
të pista kafenesh
në rrjeshta
të ndytë gazetash
në qarqe
prapësish, intrigash
vritemi
në një vdekje të ngadaltë
dhe, oh, zot,
s’arrijmë ta kuptojmë vetëvrasjen tonë
vjen pastaj një cast
merr revolverin
këmbëza
nuk hiqet
ke vdekur prej kohësh
i vdekuri nuk vetvritet./KultPlus.com