Poezi nga Rozafa Shpuza

Pritjen teme
t’copëzueme n’pazëllin e nji kalendari pagojc
e vjerri vjetë për vjetë n’vjegcën
e ngujueme n’plasat e murit t’odës pa tavan.
N’vjegcë
përshkohet si rruza n’pe ditëlindja rishtake…
Përvjetë
thuejse i njajti ritual,
pos qirit që shtohet mbi tortë
që, gjithqysh,
s’asht i zoti me i ba ballë
frymës që shprazet kur tham nji dëshirë.
N’qasje të lavjerrësit
n’vjegzë përkunden pritmënitë
qysh kur nana m’endi pëlhurën e ardhmënisë
e deri sot,
kur pritjen e vjerri përhanshëm
si tana ritualet pagane t’nji dasme,
kur orizi i hedhun mbi vel
bahet oguri i tana mirësive.

Vjetë për vjetë
ju ve nji lak n’qafë ditëve që m’duhet me pritë
e nisem shkujdesun dikutek
pa destinacion të paracaktuem rrugtimi… / KultPlus.com