‘E desha, o miq, me gjithë zemër, mësuesen e klasës së parë’

Nga Adelina Mamaqi

Poezi pêr Mësuesen

Dhe sot ia dëgjoj zërin e ëmbël,
Dhe sot ia vështroj sytë zjarr.
E desha, o miq, me gjithë zemër,
Mësuesen e klasës së parë.

Ajo më mësoi si të shkruaj
Dy emrat: Atdhe e Nënë,
Këshillat, qortimet e saj,
Ç’mbresa n’shpirt m’kanë lënë!

Një tufë me vjollca e lila
Gjithmonë ia vë mbi varr,
N’zemër me zgjohet dëshira
Ta kem at’ pranë Si më parë.

Ajo zë e flet sërish me mua
Ashtu si kur isha fëmijë!
Në gjirin e kohës së shkuar
Kthehem me mall përsëri.

Dhe dorën që dridhej nga pak
Ndër flokë sërish e ndiej,
Endërrimet e mia miturake
Në sytë e saj prapë i gjej.

Ah, ç’gaz kur dëgjoj zën’ e ëmbël,
Këshillat e saj kur kujtoj!
E desha, o miq, me gjithë zemër
Dhe s’mundem askurr’ ta harroj. / KultPlus.com


Adelina Mamaqi: Më detyruan të shkruaj poezi për Enver Hoxhën

Shkrimtarja Adelina Mamaqi rrëfen në Qendrën Kombëtare të Librit raportin dhe shqetësimet e saj për letërsinë për fëmijë. Gjithashtu, Mamaqi ndalet edhe tek ndikimet e regjimit komunist, ku shpesh herë autorët ishin të detyruar që të shkruanin për diktaturën dhe Enver Hoxhën.

“E nënvlerësojnë letërsinë për fëmijë. Më falni, por këtë e bëjnë kritizerët e letërsisë për të rritur. Duhet të themi, se shija e të ngrënit nis tek fëmija formohet me ushqim të mirë. Unë mendoj se letërsia për fëmijë ka një rëndësi të madhe, se edukon tek fëmijët dashurinë për letërsinë”, shprehet shkrimtarja për fëmijë Mamaqi.

Adelina Mamaqi, autorja e 15 botimeve, teksa këshillon lexuesit, ndalet edhe tek botuesit.

“Duhet t’i kthejnë sytë edhe tek letërsia jonë për fëmijë, pasi për fat të keq disa shtëpi botuese i gjejnë të gatshme tekstet dhe i marrin edhe i përkthejnë. Nga ana vizive dalin të bukura, por ka edhe libra të përkthyer që s’kanë asnjë vlerë. Më vjen keq”.

Për letërsinë e vjetër shqipe për fëmijë, Mamaqi shprehet se Ministria e kulturës duhet të vërë dorë, por jo në çdo botim

“Unë shikoj të nevojshme nga MK të vlerësojnë vlerat, jo të gjithë librat e vlerësuar në atë kohë janë të përshtatshëm në këtë kohë, sepse brezat evoluojnë”.

Sa i përket debatit për shkrimtarët shqiptarë të cilët kanë shkruar për realizmin socialist, Mamaqi, përfundon se ka qenë një ndër ta, por kjo ka ndodh, duke pasi kanë qenë të detyruar.

“Mua më mori në telefon sekretari i Komitetit Qendror të Rinisë edhe më tha: ‘Duhet të shkruash një poezi për shokun Enver’. U detyrova ta shkruaj, më vinte apo s’më vinte mirë. Nga Lidhja e Shkrimtarëve më kërkuan disa herë të bëheshe anëtare partie, nuk pranova. Nëse do të kisha pranuar, me siguri matematike do të isha dënuar”. /Shqiptarja.com / KultPlus.com

Mësuesja

Poezi e shkruar nga Adelina Mamaqi.

Dhe sot ia dëgjoj zërin e ëmbël,
Dhe sot ia vështroj sytë zjarr.
E desha, o miq, me gjithë zemër,
Mësuesen e klasës së parë.

Ajo më mësoi si të shkruaj
Dy emrat: Atdhe e Nënë,
Këshillat, qortimet e saj,
Ç’mbresa n’shpirt m’kanë lënë!

Një tufë me vjollca e lila
Gjithmonë ia vë mbi varr,
N’zemër me zgjohet dëshira
Ta kem at’ pranë Si më parë.

Ajo zë e flet sërish me mua
Ashtu si kur isha fëmijë!
Në gjirin e kohës së shkuar
Kthehem me mall përsëri.

Dhe dorën që dridhej nga pak
Ndër flokë sërish e ndiej,
Endërrimet e mia miturake
Në sytë e saj prapë i gjej.

Ah, ç’gaz kur dëgjoj zën’ e ëmbël,
Këshillat e saj kur kujtoj!
E desha, o miq, me gjithë zemër
Dhe s’mundem askurr’ ta harroj.

Mësuesja

Poezi e shkruar nga Adelina Mamaqi.

Dhe sot ia dëgjoj zërin e ëmbël,
Dhe sot ia vështroj sytë zjarr.
E desha, o miq, me gjithë zemër,
Mësuesen e klasës së parë.

Ajo më mësoi si të shkruaj
Dy emrat: Atdhe e Nënë,
Këshillat, qortimet e saj,
Ç’mbresa n’shpirt m’kanë lënë!

Një tufë me vjollca e lila
Gjithmonë ia vë mbi varr,
N’zemër me zgjohet dëshira
Ta kem at’ pranë Si më parë.

Ajo zë e flet sërish me mua
Ashtu si kur isha fëmijë!
Në gjirin e kohës së shkuar
Kthehem me mall përsëri.

Dhe dorën që dridhej nga pak
Ndër flokë sërish e ndiej,
Endërrimet e mia miturake
Në sytë e saj prapë i gjej.

Ah, ç’gaz kur dëgjoj zën’ e ëmbël,
Këshillat e saj kur kujtoj!
E desha, o miq, me gjithë zemër
Dhe s’mundem askurr’ ta harroj.