Muzikanti i njohur amerikan, Chet Baker u lind më 23 dhjetor 1929 në Oklahoma, sipas britannica.com.
Ai ishte në kulmin e tij muzikor kur vdiq, pasi ra nga dritarja e një dhome hoteli, në Amsterdam, më 13 maj 1988.
Baker ishte një trompist dhe vokalist amerikan i xhazit, i njohur për tonin e tij të përvuajtur dhe të brishtë si në interpretim ashtu edhe në këndim.
Ai ishte një figurë kulti, por problemet me varësinë nga droga ia kufizuan një karrierë premtuese.
Që në moshën 10 vjeç, Baker filloi të luante trompë në grupin e shkollës së tij.
Ai luajti në grupet e ushtrisë amerikane gjatë dy periudhave si ushtar (1946–48 dhe 1950–52) e më pas performoi në zonën e San Franciskos në vitet 50 duke luajtur së bashku me Charlie Parker.
Ai tërhoqi vëmendje të konsiderueshme në vitin 1952 si anëtar i kuartetit të njohur të Gerry Mulligan, me këngë të tilla si “Walkin’ Shoes”, “Bernie’s Tune” dhe “My Funny Valentine” që përmbanin interpretimin e qetë dhe të përmbajtur të Baker.
Baker në këtë kohë u shpall si një forcë e re e madhe në xhaz, duke kryesuar sondazhin e revistës ”Metronome” si trumpetisti më i mirë i vitit 1953 dhe duke krijuar kuartetin e tij në të njëjtin vit.
Regjistrimi i tij i vitit 1954 i “Let’s Get Lost” ishte një baladë romantike që mori konotacione të reja.
Shumë fansa dhe kritikë menduan se Baker, me popullaritetin dhe pamjen e tij të mirë, mund të kishte qenë një yll filmi. Turnetë evropiane gjatë viteve 1955 dhe 1956 ia shtuan reputacionin, dhe regjistrimet e bëra gjatë kësaj kohe përfaqësojnë më të mirën e karrierës së hershme të Baker.
Megjithatë, jeta e tij u bë gjithnjë e më e paqëndrueshme gjatë fundit të viteve 1950, ndërsa ai u bë gjithnjë e më i varur nga heroina.
Turnetë e mëvonshme në Evropë gjatë fillimit të viteve 1960 rezultuan në probleme të shumta ligjore për Baker, varësia e tij nga droga çoi në arrestime, dënime me burg dhe mbyllje në një sanatorium.
Me ndihmën e metadinës, Baker bëri një rikthim gradual gjatë viteve 1970. Vitet e varësisë kishin lënë gjurmën e tyre në zërin e tij të këndimit, i cili u bë gjithnjë e më i pasigurt dhe i ashpër, por shumë kritikë menduan se loja e Baker në trombë ishte në kulmin e saj gjatë dekadës së tij të fundit.
Ndjeshmëria ndaj Baker u rrit pas vdekjes së tij me publikimin e dokumentarit biografik të regjisorit Bruce Weber ”Let’s Get Lost” (1988) dhe kujtimeve të papërfunduara të vetë Baker ”As Though I Had Wings” (1997)./KultPlus.com
