Historia më e bukur që keni dëgjuar, të tillë mësues mbeten në zemrat dhe kujtesën e nxënësve



Një zotëri i ri në moshë takon një të moshuar.
– A më mbani mënd?
– Jo.
– Kam qenë nxënësi juaj.
– Çfarë bëni; Me çfarë merreni?
-U bëra dhe unë mësues, ia kthen djaloshi.
-Si e sheh veten, je i mirë në punën që bën?
-E vërteta është se po. Ju më frymëzuat dhe doja t’ju ngjaj.
I çuditur zotëria i moshuar, pyet të mësojë se çfarë ishte ajo që i mbeti në mëndje dhe e frymëzoi kaq shumë saqë donte të bëhej dhe ai mësues. Dhe ish nxënësi i tij i shpjegoi historinë e mëposhtme.

-Një ditë një shok klase- që ishte dhe shoku im i ngushtë, erdhi në klasë dhe më tregoi një orë të re shumë të bukur. Nuk i rezistova dot tundimit dhe në një çast ia vodha orën. Pas pak, kuptoi se ora mungonte nga xhepi i tij dhe menjëherë lajmëroi mësuesin që jepte mësim në atë orë në klasë, dhe ishit ju.
Ju, pra, iu drejtuat klasës dhe thatë:
-Ora e një shokut tuaj të klasës u vodh gjatë mësimit. Kushdo që e ka vjedhur, i lutem ta kthej menjëherë.
-Më erdhi kaq shumë turp nga ideja e poshtërimit para klasës, saqë nuk guxova të zbulohesha. Pastaj ju mbyllët derën, na the të gjithëve të qëndrojmë në këmbë dhe se do kontrolloje të gjithë xhepat tanë derisa ta gjeje. Por vurët një kusht: se të gjithë ne duhet të lidhnim sytë për të mos parë fajtorin. Dhe kështu ndodhi. Kur arritët tek mua, e gjetët në xhepin tim dhe e morët. Por, ju vazhduat kërkimin dhe në xhepat e të tjerëve dhe kur mbaruat, na the:” tani mundeni ti hapni sytë, ora u gjend.” Nuk e zbuluat kurrë emrin tim para klasës dhe as nuk ma përmende kurrë këtë ndodhi. Prisja të më injoronit, të më poshtëronit, të më përjashtonit, por asgjë nga këto nuk ndodhi. Atë ditë shpëtuat dinjitetin tim përgjithmonë. Ajo ditë ishte dita më e turpshme e gjithë jetës time dhe me mënyrën tuaj më dhatë një mësim. E kujtuat ngjarjen z. Mësues?
-Po, duke të dëgjuar, i kujtova të gjitha. Por ekziston diçka që nuk më kujtohet dhe ajo je ti, sepse edhe unë i kisha sytë të mbyllur kur po i kontrolloja të gjithëve!!

Morali: Nëse duhet të poshtërosh dikë para syve të të gjithë shokëve të tij të klasës për ta dënuar, atëherë vetëm mësues nuk quhesh, thjesht, nuk je. Të tillë mësues kanë prekur shpirtra dhe mbeten në zemrat dhe kujtesën e nxënësve.

Foto e Robert Doisneau, L’information scolaire, Paris 1956. / KultPlus.com

Mirush Kabashi: Shoqëria ka harruar besimin e vlerat e moralit

Artisti i merituar, aktori i madh Mirush Kabashi i ka drejtuar një mesazh të fortë shoqërisë shqiptare nga një aktivitet fetar në qytetin e Fierit. Ai ka qenë i ftuar në një aktivitet për muajin e Ramazanit të organizuar nga Myftinia Fier dhe ka folur për besimin e vlerat e moralit.

Kabashi tha se shoqërisë shqiptare i mungon besimi dhe pikërisht mungesa e besimit ka bërë që të harrojë vlerat shpirtërore e të moralit. Artisti i njohur dha edhe një mesazh për politikën në vend.

“Nuk jam një besimtar në kuptimin e rregullave që ka besimi. Por jam kaq i sinqertë kur ju them se dhe unë kam mënyrën time të besimit. I çmoj dhe i vlerësoj shumë ata që besojnë. Besimi nuk është vetëm për besimtarët por është edhe për laikët. Nuk mund të jesh njeri, nuk mund të kesh fisnikëri dhe të jesh i denjë për shoqërinë në qoftë se nuk beson së pari tek vetvetja, tek familja së dyti, tek shoqëria, tek e ardhmja, e pastaj besimi në nivelin më të lartë të tij, te Zoti. Kam bindjen që sot shoqëria shqiptare është e ngërthyer me konfliktualitet, edhe me agresivitet për hir krejtësisht të përfitimeve dhe fshihen pas ideologjive, kjo është thembra e Akilit. Sepse shoqërisë sonë i mungon besimi dhe janë shumë të paktë ata që besojnë. Dhe unë gjykoj që në mënyrë të veçantë, tamam mungesa e besimit e ka bërë shoqërinë tonë të harrojë vlerat shpirtërore, të harroje vlerat e moralit pa të cilat nuk mund të futemi atje ku ne aderojmë të futemi në shoqërinë europiane, pa moral. Nuk është ligji, është morali ai që e mban shoqërinë dhe ligji është vetëm për raste ekstreme…Nuk ka të ardhme pa besimin”, ishte mesazhi i gjigandit të skenës shqiptare.

Aktori i madh ka lexuar më pas një poezi të Andon Zako Çajupit, “Amaneti i Skënderbeut” për të cilën tha se është shumë aktuale për gjendjen politike që ka vendi sot.

“Ajo me të cilën fshihen politikanët tanë, duke treguar unitetin e fesë, ata për vete nuk e zbatojnë. Janë të parët që kanë zgjedhur konfliktualitetin”, tha më tej aktori i madh shqiptar./KultPlus.com