Poezi nga Rifat Kukaj
Ç’po të buzqëshin petalet
Trëndafil bukurosh,
Si re të buta mbi male
Petalet që më shohin prore
Më ngjyrën rozë
Si npër qepallat qumështore
Më fal o mik për ngrysjen
Time dhe drithërime…
Unë do të t’shoh dhe verën tjetër
Po kurrë me sytë e nënës sime. / KultPlus.com
Poezi nga Rifat Kukaj
Ç’po të buzqëshin petalet
Trëndafil bukurosh,
Si re të buta mbi male
Petalet që më shohin prore
Më ngjyrën rozë
Si npër qepallat qumështore
Më fal o mik për ngrysjen
Time dhe drithërime…
Unë do të t’shoh dhe verën tjetër
Po kurrë me sytë e nënës sime. / KultPlus.com
Rifat Kukaj
Ti një kokërr unë një kokërr
mos më quaj plak
sepse s’kam deshirë aspak
që të bëhem plak zemerak
e të t’rrah me dajak
më mirë me quaj plakush
kështu rimohet me rrush
e rrushin e do gjithkush
e trillojmë një kalavesh
që i thonë edhe vile
e mirremi vesh
dhe e ndajmë pa hile
ti një kokërr
unë një kokërr
ti një kokërr
unë një kokërr
mos u nxito, kalaveshi është i madh
ti një kokërr
unë një kokërr
ti një kokërr
unë një kokërr
deri te kokrra e fundit
ti më sheh me lakmi drejt në sy
unë e marr e ta jap ty
prandaj më mire më quaj plakush
se sa plak
më mirë të hash rrush
se sa dajak/ KultPlus.com
Poezi nga Rifat Kukaj
Mos ëndërro asnjë fushë pjellore të blertë
bjeshkët e larta krenare dimër e verë
mos dëshiro livadhe të buta e të gjera
mos u lektis për gjallëri maji, as në pranvera.
Mos u mahnit me ylberë e qiej të botës
rrugë të pa fund mes detit, qiellit e tokës
Mos sodit vashat duke i buzëqeshur verës
zogjtë e vegjël duke u rritur n’gji të qerdhës.
Mos vrapo pas lumenjve,
se kurrë nuk ndalen
as nëpër rrezet e diellit që çajnë shtrëngatën,
ktheju fushës, malit, zogjtë ku shqip cicërojnë
ku abetaren lumenjtë shqip ua mësojnë.
Asgjë nën këtë qiell
asgjë mbi këtë tokë
mos lakmo, nëse nuk e ka
emrin Kosovë! / KultPlus.com
