15 vjet isopolifonia shqiptare në listën e UNESCO-s

Presidenti i Republikës Ilir Meta mori pjesë dhe përshëndeti veprimtarinë artistiko-kulturore që u mbajt në Muzeun Etnografik të Vlorës, në 15-vjetorin e përfshirjes së isopolifonisë shqiptare në listën e “Kryeveprave të trashëgimisë gojore të njerëzimit”, të mbrojtura nga UNESCO-ja.

Gjatë fjalës së tij Meta tha se “gjuha, kënga polifonike dhe identiteti i shqiptarit kanë qenë dhe do të jenë përherë një e të pandara”.

Presidenti Meta uroi veçanërisht korifejtë shqiptarë të polifonisë, ata që “në rolet e ‘Marrësit’, ‘Prerësit’, ‘Hedhësit’ dhe ‘Isos’ së kësaj kënge, kanë mbajtur gjallë dhe transmetuar këtë traditë të shquar kombëtare, brez pas brezi.”

Duke përshëndetur kontributin e grupeve krijuese, bartësve, interpretuesve, rapsodëve, muzikologëve, studiuesve dhe artistëve të folklorit e kulturës popullore, Presidenti theksoi se ky akt vlerësimi i UNESCO-s reflekton shkallën e lartë të cilësisë së trashëgimisë sonë shpirtërore kombëtare, identitetin e spikatur kulturor dhe talentin e bartur në vite të genit shqiptar. Gjuha, kënga polifonike dhe identiteti i shqiptarit kanë qenë dhe do të jenë përherë një e të pandarë!”

Në fjalën përshëndetëse, Presidenti Meta u shpreh se “Në këtë ditë të shenjtë të ngritjes së Flamurit tonë Kombëtar këtu në Vlorë ndihem dyfish i gëzuar, sepse krahas nderimit të veprës së lavdishme të firmëtarëve të Pavarësisë me në krye Ismail Bej Vlorën, po përkujtojmë sot edhe një arritje të shënuar të kulturës sonë shpirtërore dhe kombëtare si komb: 15-vjetorin e përfshirjes së isopolifonisë shqiptare në listën e ‘Kryeveprave të trashëgimisë gojore të njerëzimit’, të mbrojtura nga UNESCO-ja”.

“Ku tjetër më bukur se sa në Vlorë dhe kur më shumë se sa sot, pikërisht këtu në djepin e lirisë dhe të polifonisë, në këtë qytet të ndërtuar mbi atdhedashurinë, midis valëve të detit dhe maleve të Çikës, do të mund ta festonim këtë përvjetor të shquar! Shqiptarët nuk e ndanë kurrë këngën nga pushka apo flamurin kombëtar nga gjuha dhe eposi etno-kulturor! E meritojnë gjigandi Lefter Çipa dhe të gjithë korifenjtë e polifonisë këtë nder dhe kënaqësi për gjithçka që kanë bërë për atdheun, për flamurin, për shpirtin kulturor të kombit dhe lartësimin deri në UNESCO të polifonisë shqiptare”, u shpreh Meta.

Presidenti solli në vëmendje se data 25 nëntor e vitit 2005 është dhe do të mbetet një datë historike për kulturën shpirtërore të popullit shqiptar.

Në atë ditë, 15 vite më parë, nga selia qendrore e UNESCO-s në Paris, Drejtor i saj i Përgjithshëm kumtoi për të gjithë botën se dukuria e ‘Polifonisë me iso’ e Shqipërisë futet në listën e ‘Kryeveprave të trashëgimisë gojore të njerëzimit’ të mbrojtura nga UNESCO-ja.

Juria ndërkombëtare e mbledhur në Paris nga data 21-24 nëntor 2005, e përzgjodhi polifoninë tonë për t’u përfshirë në listën ‘Kryevepër e njerëzimit’ midis 60 kandidaturave të propozuara  nga shtete të ndryshme në çdo anë të botës.

Presidenti theksoi se, “Polifonia, gjuha shqipe dhe shqiptaria janë një. Ajo lindi nga vajtimi dhe u bë këngë përmes muzikalitetit të gjuhës sonë të bukur, për të cilën populli nuk thotë ‘e lexoi’, por ‘e këndoi’, sepse kënga ruajti edhe gjuhën. Kjo traditë madhështore e shoqëron shqiptarin nga lindja në vdekje dhe i ka dhënë kuptim këtij udhëtimi njerëzor, në çdo kohë e nën çdo sistem”.

“Se çfarë përfaqëson polifonia më lejoni sot të citoj përsëri ikonën e saj Lefter Çipën, i cili na mblodhi sot në këtë takim të paharruar: ‘Polifonia shqiptare, njëkohësisht është këngë klasike, këngë perëndie, për ta parë, për ta dëgjuar, për ta puthur, për ta dashuruar. Por duhet patur kujdes me dashurinë e saj. Duhet ta duash me gjithë shpirt, të të hyjë në gjak e deje. Polifonia është shpirti i ditës, dhe zëri i natës, është bota shpirtërore e shqiptarit. Aty ku dëgjohen zërat e polifonisë, të bën të besosh se aty ka zot.”- u shpreh gjatë fjalës së tij Meta.

Ndërsa theksoi se “sot kujtojmë, nderojmë dhe do të vlerësojmë të gjithë ata korifej të këngës, me emra të përveçëm e që njihen nga të gjithë, të cilët në rolet e ndryshme, sepse polifonia është ekip, kanë mbajtur gjallë dhe transmetuar gjithë këtë traditë të madhe”.

Meta tha se “Presidenca ka dekoruar me tituj nderi disa prej artistëve të folklorit të spikatur të vendit, sot jemi mbledhur të vlerësojmë disa të tjerë të shquar prej qarkut të Vlorës, në të ardhmen do të rikthehemi sërish këtu, por edhe në treva të tjera, si dhe do të shkojmë në të tjera treva për të vendosur në piedestal të tjerë artistë me emër të këngës polifonike dhe folklorit në përgjithësi”.

Ai tha se, një nderim të veçantë e kam edhe për studiuesit, muzikologët dhe folkloristët e mëdhenj si Prof. Ramadan Sokoli, Prof. Benjamin Kruta,  Prof. Spiro Shetuni,  Prof. Afërdita Onuzi, Prof. Vaso Tole, Prof. Piro Miso e shumë të tjerë si dhe për të gjitha ato institucione studimore, të cilët e vendosën polifoninë shqiptare në shtratin e një strukture vlerash të mirë studiuara shkencërisht.

Por sot është dita që të kujtojmë dhe vlerësojmë me nderim edhe të gjithë ata këngëtarë e këngëtare popullore anonimë, ‘të heshtur’, të cilët nuk kanë emër pasi njihen thjesht me emrin ‘kori i isos’, ose ata që ‘ia mbushin këngës’ apo siç thonë ‘që bëjnë eee’.

Presidenti nderoi me Titullin “Mjeshtër i Madh” këngëtarët dhe valltarët e talentuar Arap Çeloleskaj dhe Taip Madani (pas vdekjes); zoti Sejmen Gjokoli, zonja Katina Mërkuri, zotit Hysen Ruka, zoti Rrahman Nuredini; zoti Syrja Hodo, zonja Fatbardha Brahimaj, zoti Abdyl Lizaj dhe zoti Berdo Berdaj për kontributet e paçmueshme në interpretimin, ruajtjen, transmetimin dhe popullarizimin e vlerave të polifonisë me iso, në festivalet folklorike nëpër skenat kombëtare dhe ndërkombëtare.

Me Dekoratën “Nder i Kombit” Kreu i Shtetit çmoi poetin e shquar Lefter Çipa në vlerësim të rolit të tij brilant si krijues, rapsod, mbartës dhe interpretues i perlave të këngëve polifonike shqiptare tradicionale dhe bashkëkohore duke e quajtur: “Poet të talentuar me frymëzim thellësisht kombëtar dhe me vargje të shtrydhura nga dallgët e detit dhe të përshkuara nga dashuria për dheun e mëmëdheut dhe frymëzues i përjetshëm i bukurisë së jetës dhe shpirtit njerëzor, eposit historik dhe vlerave morale, identitetit dhe ndjenjës kombëtare”.

Zotit Dhimitër Varfi iu akordua Titulli “Kalorës i Urdhrit të Flamurit” për talentin artistik, interpretimin e spikatur dhe zërin e veçantë prej tenori, si dhe rolin unik në mbajtjen gjallë, kultivimin dhe përsosmërinë e këngës himarjote.

Ndërsa me “Titullin Naim Frashëri” Presidenti Meta çmoi zotin Sinan Gjoleka dhe zoti Dule Beqir Gjoka për kontributet e tyre vyera si këngëtarë, valltarë dhe instrumentistë popullor të shquar të Labërisë. /ata/ KultPlus.com

“Polifonia Shqiptare”, kulturë iliriane shpirtërore autoktone

Të flasësh për pasurinë tradicionale shpirtërore të këngës shumëzërëshe burimore të popullit shqiptarë nuk është e lehtë. Kjo pasuri brilante veç kohës së përkushtuar kërkon trajtim të kujdesshëm e plot dashuri, sepse sa ç’është e bukur është edhe e brishtë, është e kristaltë sa nuk pranon as krisjen më të vogël.

Yzeir Llanaj është bartës i kësaj vlere tradicionale kombëtare prej 50 vitesh në skenë si këngëtar dhe krijues, njëkohësisht dhe bashkudhëtar me shumë të tjerë që kanë lënë gjurmë në këngën shumëngjyrëshe. Kjo perlë e artit buron në pjesën më të madhe të shqiptarisë me një shtrirje nga derdhja e Shkumbinit, Librazhdit, Rrajcë e që hidhet në Strugë dhe zë tërë Çamërinë e del në Konispol, shpërthen fuqishëm në perëndim, nën freskinë, kaltërsinë dhe oshëtimën e dallgëve të Jonit e Adriatikut.

Kjo trashëgimi shtrihet në dy treva. Në jug-perëndim mbizotëron kënga shumëzërëshe labe që plotësohet me katër zëra, duke filluar nga marrësi, kthyesi, hedhësi si dhe mbushja që është zëvendësuar me termin iso.

Ndërsa shumëzërshja toske ka marrësin pritësin dhe mbushjen me një zë më pak, por që zë gjeografikisht territorin më të gjerë. Që të dyja shumëzërshja labe dhe ajo toske si element të fundit kanë mbushjen, ison, e cila qëndron në shtratin dhe tonalitetin e mirëzgjedhur nga marrësi i këngës. Të dy këto elemente bashkohen në derdhjen e Vjosës ku përballen të dy krahët e saj që zgjaten deri në Maloshovë e Zagori.

Pas ndryshimit të sistemit kjo kulturë mori një goditje të ndjeshme për vet karakterin e saj, ku lëvizja e lirë “rrëmbeu” çdo grup polifonik apo këngëtar të kësaj kënge në kërkim të një jetë më të mirë.

Do te duhej të kalonin tre dekada, deri sa institucionet shtetërore ti jepnin vlerësimin që i takon me të drejtë Polifonisë.

Kjo ndodhi më datë 6 nëntor 2020.  Presidenti Ilir Meta vlerësoi me anë të një ceremonie solemne të organizuar në qytetin antik të Bylisit me rastin e 15 vjetorit që Polifonia është pjesë e Uneskos-s , Drejtorin ekzekutiv të shoqatës “Polifonia Shqiptare”, Yzeir Llanaj me motivacionin: “Personalitet i shquar i kulturës popullore dhe folklorit me kontribut të spikatur. Krijues, studiues dhe interpretues i polifonisë; drejtues e organizues me nivel të lartë artistik i shumë veprimtarive dhe festivaleve folklorike brenda e jashtë atdheut”.

Më parë kryetari i shoqatës “Polifonia Shqiptare”, Yzeir Llanaj, ka shprehur nevojën se për ruajtjen e polifonisë nuk duhet vetëm puna e një shoqate, por dhe e shtetit dhe grupeve të ndryshme të polifonisë.

“Polifonia është gjëja më e vyer e jona për arsye se është gjëja më e vjetër, është shumë e vjetër. Mbase është përpara dhe identitetit të kombit shqiptar, pa diskutim pavarësisht se këndohet shqip. Pse? I referohem për një fakt shkencor që shumë pak e kemi dëgjuar. Muzika siç kemi mësuar të përshkruhet ndahet në tone dhe semitone, nga një ton është distanca midis notës do dhe re dhe një gjysmë toni do dodiezis dhe gjysmës tjetër, polifonia jo, polifonia ndahet me çerek toni, domethënë është më e lashtë se ekzistenca e modeve, domethënë argumenti i thërrmizave të atomit që e ndajnë këtë mua më duket që është një argument historik që duhet interpretuar në shtratin e vet”, do të shprehej Zhani Ciko në 20-vjetorin e shoqatës “Polifonia shqiptare”.

Qëllimi i veprimtarive të kësaj shoqate të drejtuar nga Yzeir Llanaj është promovimi në vazhdimësi i vlerave të kësaj tradite kulturore, mbrojtja e kësaj pasurie shpirtërore nga gërryerjet e tranzicionit dhe erozionit të kohës nga ata që kërkojnë ta dëmtojnë seriozisht të ardhmen e polifonisë. Shoqata ka zhvilluar aktivitete brenda dhe jashtë vendit duke u përqendruar tek ruajtja e këtyre vlerave të kësaj trashëgimie. Yzier Llanaj nuk ka qenë aspak dakord me emërtimin Iso-Polifoni të kësaj vlere kulturore të vendit tonë.

“Kjo kulturë iliriane shpirtërore autoktone, tani na identifikon në UNESKO qartësisht me termin e fjalorit grek. Si bartës i kësaj tradite të vyer kombëtare më lind pyetja: kur termi polifoni është mjaft i kompletuar për ta përdorur edhe ndërkombëtarisht, atëherë pse duhet thënë iso?”, ngre shqetësimine tij kryetari i shoqatës Llanaj, i cili prej 10 vitesh  ka luftuar me peticione për të zhdukur termin iso, që sipas tyre do të thotë “mbushe” ose “mbaje”, ndërkohë që polifoni është përdorur nga studiues të nderuar si Ramadan Sokoli, Benjamin Kruta qysh nga viti 1963, duke u përkthyer në shqip si shumëzërësha.

Njohja e kësaj tradite kulturore si iso-polifoni vazhdon të mbetet një nga shqetësimet më të mëdha të “Shoqatës Polifonia Shqiptare”, e cila vazhdon të lobojë për zgjidhjen e këtij problemi./DorjanDoka/disporashqiptare/ KultPlus.com