Poezia “Rubai” nga Nazim Hikmet, përkthyer në shqip nga Edon Qesari.

Rrezja është përplot me mjaltë
sytë e tu të kolmë me diell.
Sytë e tu, moj lulja ime, nesër
do të bëhen hi, kurse mjalti s’do të rreshtë
së mbushuri të tjera rreze.

S’do të rri duke u qarë për ditët që vanë
– përjashtim bën njëfarë nate vere –
ashtu si dhe ndriçimi’ mbramë në sytë e mi të kaltërt
ditëve të mbara u thërret.

Një ditë nëna natyrë do të thotë: “Krijesa ime,
e buzëqeshur je tashmë, mjaft ke qarë tash”.
Dhe sërish, e pamat
pambarim, jeta do t’ia
nisë përsëri, pa sy, pa fjalë, pa
vramendje…

1948./ KultPlus.com