Më 1 shtator përkujtohet përvjetori i vdekjes së François Mauriac, një prej figurave më të mëdha të letërsisë franceze të shekullit XX, shkrimtar, kritik dhe fitues i Çmimit Nobel për Letërsinë në vitin 1952. Me një stil të thellë analitik dhe me një aftësi të rrallë për të zbuluar konfliktet morale e shpirtërore të njeriut, Mauriac mbetet një nga autorët më të lexuar dhe më të studiuar të Francës moderne, transmeton KultPlus.

François Mauriac lindi më 11 tetor 1885 në Bordeaux të Francës, në një familje borgjeze me tradita të forta katolike – një element që do të përshkonte gjithë krijimtarinë e tij. Ai studioi letërsi në Universitetin e Bordeaux dhe më pas në Sorbonne, ku nisi të shkruante poezi e tregime, përpara se të hynte në botën e romaneve.

Romani i tij i parë, L’Enfant chargé de chaînes (1913), e vendosi atë në qendër të vëmendjes letrare. Më pas, vepra si Thérèse Desqueyroux (1927), Le Nœud de vipères (1932) dhe La Fin de la nuit (1935) u bënë pjesë e pandashme e letërsisë franceze, duke e paraqitur autorin si një mjeshtër të përshkrimit psikologjik dhe shpirtëror.

Mauriac njihet për mënyrën se si i shpalos dilemat morale të personazheve të tij, të cilët shpesh luhaten mes besimit fetar dhe tundimeve tokësore. Ai trajtoi tema si dashuria, faji, shpengimi dhe kërkimi i së vërtetës, duke i vendosur në kontekstin e shoqërisë franceze të kohës.

Në vitin 1952, François Mauriac u nderua me Çmimin Nobel për Letërsinë për “dritën e thellë shpirtërore dhe integritetin artistik me të cilin ka ndriçuar jetën njerëzore”. Ai ishte gjithashtu anëtar i Akademisë Franceze dhe një zë i fuqishëm moral e intelektual në debatet e kohës.

Mauriac vdiq më 1 shtator 1970, por veprat e tij vazhdojnë të lexohen dhe studiohen, duke i ofruar lexuesit një udhëtim në thellësitë e shpirtit njerëzor dhe në dilemat e përjetshme mes besimit dhe dyshimit./KultPlus.com