Rembrandt Harmenszoon van Rijn (1606–1669) është një nga piktorët dhe gravuristët më të mëdhenj të historisë së artit perëndimor. Me origjinë nga Holanda, ai është figura më përfaqësuese e Epokës së Artë Holandeze – një periudhë e jashtëzakonshme zhvillimi ekonomik, shkencor dhe artistik në shekullin e XVII, transmeton KultPlus.

Rembrandt lindi më 15 korrik 1606 në Leiden, një qytet universitar në Republikën e Vjetër të Holandës. Ishte fëmija i nëntë në një familje të klasës së mesme. I ati punonte si mullixhi, ndërsa e ëma ishte bijë pjekësi. Megjithëse fillimisht studioi në Universitetin e Leidenit, ai shpejt hoqi dorë nga arsimi akademik për t’iu përkushtuar artit.

Ai u trajnua fillimisht nga piktori lokal Jacob van Swanenburgh dhe më pas nga Pieter Lastman në Amsterdam, i cili ndikoi shumë në stilin e tij të hershëm, sidomos në trajtimin e skenave biblike dhe mitologjike.

Në vitin 1631, Rembrandt u zhvendos në Amsterdam, ku filloi të punonte si portretist dhe fitoi famë të menjëhershme. Ai realizoi portrete të qytetarëve të pasur, duke përfshirë edhe grupe kolektive, të cilat e bënë të njohur në të gjithë vendin.

Një nga veprat më të famshme të kësaj periudhe është “Roja e Natës” (1642) – një pikturë monumentale që sfidoi konventat e kohës me dinamizmin dhe përdorimin dramatik të dritës dhe hijes.

Rembrandt u dallua për mjeshtërinë e tij të jashtëzakonshme në përdorimin e chiaroscuro-s – kontrasti i thellë midis dritës dhe errësirës – që i jepte veprave të tij një ndjesi dramatike dhe emocionalitet të thellë. Ai ishte gjithashtu mjeshtër i gravurës dhe litografisë, duke e ngritur këtë teknikë në lartësi të reja.

Në dallim nga bashkëkohësit, Rembrandt ishte më i interesuar për të zbuluar thellësitë shpirtërore dhe psikologjike të subjekteve të tij, sesa për të idealizuar formën apo për të paraqitur luksin e jashtëm.

Në kulmin e suksesit, Rembrandt jetoi në një shtëpi të madhe në Amsterdam dhe krijoi një koleksion të pasur artesh dhe objektesh antike. Por jeta e tij nuk ishte pa dhimbje: gruaja e tij e dashur, Saskia van Uylenburgh, vdiq e re, dhe vetëm një nga fëmijët e tyre arriti të mbijetojë.

Pas disa vendimeve të këqija financiare dhe mungesës së porosive, ai u përball me falimentim në vitin 1656. Megjithatë, ai vazhdoi të punojë dhe të krijojë disa nga veprat më të thella dhe të sinqerta të karrierës së tij në këtë periudhë të vështirë.

Rembrandt vdiq më 4 tetor 1669, në moshën 63-vjeçare, në varfëri relative. Por vepra e tij ka mbijetuar si një nga thesaret më të mëdha të artit botëror. Ai ka lënë pas qindra piktura, vizatime dhe gravura – një trashëgimi që ndikon akoma edhe sot artistët dhe studiuesit e artit.

Ndër veprat më të njohura të tij përveç “Roja e Natës”, përmendim:

• “Vetëportretet”, të cilat dokumentojnë plakjen dhe transformimin e tij personal e emocional përmes dekadave;
• “Bajamiri i Samaritanit të Mirë”, me thellësi shpirtërore të jashtëzakonshme;
• “Anatomia e Dr. Nicolaes Tulp”, që tregon interesin për shkencën dhe trupin e njeriut.

Rembrandt nuk ishte vetëm një mjeshtër i teknikes, por edhe një hulumtues i madh i natyrës njerëzore. Vepra e tij është një ndërthurje e realitetit të përditshëm me një ndjeshmëri të thellë psikologjike e shpirtërore. Ai mbetet një figurë kyçe jo vetëm për artin holandez, por për gjithë trashëgiminë kulturore të njerëzimit.

Në sytë e shumë studiuesve dhe admiruesve të artit, Rembrandt është piktori që i dha shpirt dritës.KultPlus.com