Nobelisti, John Steinbeck dhe i biri i tij, Thom, ndanë një lidhje të heshtur, por të thellë, një marrëdhënie mes një shkrimtari të ndjeshëm dhe një djali që po rritej mes dashurisë dhe dyshimeve të rinisë. Steinbeck, i mprehtë në mendje dhe i butë në shpirt, nuk ishte thjesht një baba me famë, ai ishte një njeri që dinte peshën e fjalës dhe thellësinë e ndjenjës. Letra që i shkroi Thomit kur ai përjetonte dashurinë për herë të parë, është më shumë se një këshillë atërore, është një përqafim i shkruar, një urë mes brezash, një dëshmi se dashuria më e madhe është ajo që nuk kërkon të zotërojë, por të çlirojë.

Letra që John Steinbeck i shkruan të birit është një nga dëshmitë më prekëse të dashurisë prindërore, por edhe një udhërrëfyes i rrallë shpirtëror mbi natyrën e dashurisë së vërtetë. Ajo është e shkruar me mençurinë e një njeriu që e ka njohur thellë jetën dhe me butësinë e një babai që e do djalin e vet mjaftueshëm për t’i thënë të vërtetën, pa iluzione, pa zbukurime të kota.

Letra e John Steinbeck për të birin e tij të sëmurë, Thom:

“Ekzistojnë mënyra të ndryshme të dashurisë. Njëra është egoiste, e vrazhdë, koprrace, që e përdor dashurinë për rëndësinë e vetes. Kjo është forma më e shëmtuar dhe e gjymtuar e dashurisë. 

Forma tjetër ka të bëjë me shpalosjen e gjithçkaje të mirë që ke, të mirësisë dhe respektit, jo vetëm të respektit social, por të respektit për njohjen e personit tjetër si unik dhe me vlera.

Forma e parë mund të të bëjë të sëmurë, të vogël, të dobët, por e dyta mund të çlirojë tek ju forcën, dhe guximin, dhe mirësinë, dhe pjekurinë që nuk e dinit se e kishit.

Dhe mos u shqetëso për humbjet. Nëse është diçka e drejtë, do të ndodhë. Gjëja e rëndësishme është të mos nxitohesh. Asgjë e mirë nuk largohet”./KultPlus.com