“Dashuria e burrit pakësohet në mënyrë të ndjeshme pas çastit të plotësimit të kënaqësisë seksuale; pothuaj çdo grua tjetër e eksiton më tepër se ajo me të cilën është bashkuar. Dashuria e gruas, përkundrazi, nga ai çast rritet. Kjo është një pasojë e pikësynimit të natyrës, që drejtohet ndaj ruajtjes dhe shtimit të species. Burri mund të krijojë më tepër se njëqind fëmijë në vit fare pa vështirësi, në qoftë se ka në dizpozicionin e vet po aq gra; ndërsa gruaja, edhe po me kaq burra, mund të lind vetëm një fëmijë në vit (duke përjashtuar lindjen e binjakëve). Prandaj ai, burri, hedh shikimin mbi gra të tjera, ndërsa ajo, gruaja, përkundrazi lidhet vetëm me një burrë, sepse natyra e shtyn instiktivisht e pa mendim, të ruajë ushqyesin dhe mbrojtësinë e fëmijës së ardhshëm. Besnikëria bashkëshortore te burrat është artificiale, ndërsa te gratë natyrore.” /KultPlus.com

– Arthur Schopenhauer, “Metafizika e dashurisë”