Nga: Roxette
Shqipëroi: Bujar Meholli

Hera e parë kur u takuam
ende nëpër kokë më sillet,
më lë pa frymë,
m’i harxhon të gjitha fjalët.

Brenda orës u shkrimë në një,
dy njerëz krejt të panjohur
teksa puthen nën ndriçimin e hënës.

Oh ti e di, më vjen keq
që u detyrova të largohem.
Ndihem tmerrësisht keq,
m’u desh të vdisja
ty të lëndova dhe të bëra të qash.

U dashuruam në ato mbrëmje,
oh ishim prej atyre të dashuruarve
që derdhin shumë lotë.

Oh, fatit të keq s’munda t’i rezistoj
isha krejt e pafuqishme,
oh, isha e pamëshirshme.

Dashuria të ngrit lart
pastaj të hedh përtokë,
të tërheq zvarrë
dhe të rrokullis tej e tej,

kur koha të ndalet,
gjithçka do të jetë zhdukur
por ah sa qesharake, kujtimet mbesin,
ato vazhdojnë,
vazhdojnë nëpër kokë të vërtiten…